Jan TARASIN (1926-2009) | Brzeg [IV], 1964

Czy nasza zdolność percepcji jest wyłącznie uwarunkowana naszymi możliwościami fizycznymi? Czy nie w znacznie większym stopniu jest ona ograniczona naszymi przyzwyczajeniami, nabytą wiedzą, sugestią, niechęcią do zmiany stanowiska czy punktu widzenia? Wreszcie wygoda, inercja czy zapotrzebowaniem utylitarnym? Przecież „wymiar ludzki” zawierał zawsze, również potrzebę przestrzeni dynamicznej, strefy otwartej na wszystko to, co wymyka się naszej potocznej percepcji.
– Jan Tarasin

W kolekcji licznie reprezentowana jest również twórczość Jana Tarasina, a to od wczesnych obrazów z lat sześćdziesiątych, jeszcze o charakterze pejzażowym i w duchu rozpowszechnionego w owym czasie malarstwa materii. Jest też obraz z 1978 roku, gdzie obszar płótna już porządkował się charakterystycznymi, poziomymi frazami, układanych jak na półkach, nieczytelnych przedmiotów. Kolejne prace z późniejszych już lat dziewięćdziesiątych (m.in. gwasze, akwarele) stanowią kontynuację stworzonego przez artystę, własnego, oryginalnego i bezbłędnie rozpoznawalnego stylu, polegającego m.in. na wymyślonej przez niego metodzie budowy kompozycji stojącej na pograniczu geometrycznej abstrakcji i pozornej przedmiotowości.
(Bożena Kowalska, fragment)